Gök kararır, sancısı bekler gecesinden sabahına ve bu karalığı içinden çıkarabilmektir
İmkansız.
Sonra saatler geçer ve kış uykusundan kalkar dağlar,
Dersin ki ne zaman tam zamanıdır bu yalnızlığın da şimdi benim olsun?
Ve tekrardan nefes almaya başlayana kadar üzerinden kalkmaz…
Bu ölü toprak*
Sonra can acısı ve uzun iç çekişleri ile beraber beklersin ancak
Beklemek değildir çaresi, bekleyince ancak ölüm çoğalacak.
